Gendyn Rinpocze – medytacja nad nietrwałością

„Warunek przyczynowy opiera się na uwolnieniu od lgnięcia do rzeczy jako rzeczywistych i na istnieniu bez przywiązań. Dlatego też niezbędne jest odrzucenie światowej aktywności. Dojście do tego stanu jest celem zwykłych praktyk wstępnych, które pozwalają docenić wartość tego ludzkiego życia i trudności w jego uzyskaniu.

Dzięki medytacji nad nietrwałością, dochodzi się do zrozumienia, że – prędzej czy później (trudno powiedzieć kiedy) – to życie się skończy, że jest jak poranna rosa i że po śmierci jedynie Dharma będzie nam mogła przyjść z pomocą. Dzięki temu rozmyślaniu rozpoznajemy bezużyteczność gromadzenia bogactw i materialnych rzeczy oraz wysiłków, mających na celu chronienie naszych przyjaciół i atakowanie wrogów. Przeciwnie, gdy koncentrujemy swój umysł bez rozpraszania się na rzeczach, które nie będą miały znaczenia dla przyszłych żywotów, ćwiczymy swój charakter i zyskujemy zrozumienie tego, co przedstawia sobą samsara. Wówczas na światło dzienne wyjdzie prawdziwe wyrzeczenie.

Jeśli jedyną naszą troską stało się osiągnięcie Oświecenia, nie będzie w nas więcej przywiązania i chwytliwości, a nasze zwykłe światowe działanie jak słuchanie wielu wykładów, rozprawianie i dyskutowanie lub praktykowanie licznych rytuałów czy recytacji mantr, wszystko to jest zbędne. Powinniśmy to porzucić, aby schronić się w odosobnionym miejscu, gdzie będziemy się mogli poświęcić wyłącznie medytacji, a żadna inna aktywność nie będzie nas dotyczyć.

Dlaczego musimy tak postąpić? W celu poznania stanu autentycznej medytacji  niezbędne jest ćwiczenie swego umysłu. Jeżeli stale jesteśmy pobudzeni z zewnątrz i od wewnątrz, nie rozwinie się w nas czysta i doskonała medytacja”.