XVI Karmapa – praktyka

„Dzięki nagromadzeniu zasługi uzyskaliśmy dostęp do Nauk i w ten sposób staliśmy się szczęśliwymi istotami żyjącymi w szczęśliwym czasie, które były w stanie wejść w związek z Dharmą. Jeśli ktoś posiada ową wspaniałą okazję związania się w pełni z praktyką Dharmy, wówczas bardzo ważna będzie dla niego dyscyplina i szczerość. Dyscyplina i szczerość na przykład w myśleniu o nauczycielu, o tym, że prowadzi nas on drogą i rozjaśnia ją, że przekazuje nam właściwe nauki i wglądy, że otrzymujemy od niego cenne wskazówki i rady. Dzięki naszym szczerym staraniom może on wówczas ze swej strony mieć pewność, że postępujemy za jego przekazem i wykonujemy praktyki we właściwy sposób.
Ważne jest, byśmy byli w stanie podążać drogami wiedzy w ten sposób, żeby ludzie będący członkami ośrodków mogli brać w tym czynny udział i sami potrafili włożyć wysiłek we własny rozwój tak, by centra i wszystko razem zarówno wewnątrz jak też i na zewnątrz wzrastało w pełen godności sposób. We własnej praktyce bardzo istotna jest również wytrwałość, przejrzystość, tęsknota, pewność i zaufanie.
Powinniśmy ustalić dokładny czas, kiedy będziemy praktykować i poznawać Nauki i powinniśmy wytrwać w tym postanowieniu. W ten sposób dajemy dobry przykład. Nauki muszą być żywe i pozostaną takimi przez długi czas, powinniśmy więc stać się przykładami dla wszystkich nadchodzącej generacji. Nasz przykład będzie rzeczywiście działał w wielu przyszłych eonach – spoczywająca na nas odpowiedzialność jest bardzo, bardzo ważna. Polega ona na tym, iż powinniśmy dla dobra własnego i innych stawać się prawdziwymi wzorami do naśladowania stosując i rozwijając zaufanie, jasność, tęsknotę, pewność i wytrwałość w Dharmie.
By w pełni docenić znaczenie nauk i być w stanie całkowicie je przyjąć niezwykle ważne jest nagromadzenie zasługi. Bardzo podkreślał to Gampopa, którego imię oznacza właśnie „Klejnot Zasługi”. Nagromadzenie zasługi i mądrości są bardzo istotne: nagromadzenie zasługi powstaję dzięki uprzytomnieniu sobie znaczenia oświeconych obiektów Schronienia i uczczenia ich ich w każdy sposób – poprzez ofiarowanie kwiatów, kadzideł i innych rodzajów darów. Źródłem nagromadzenia mądrości natomiast jest praktyka medytacji. Oba te nagromadzenia mają bardzo duże znaczenie.
Buddowie i Bodhisattwowie i wszyscy ci, którzy zrealizowali doskonały stan oświecenia – Stan Buddy – osiągnęli to dzięki swemu nieskończonemu współczuciu i niewyczerpanemu nagromadzeniu pełnych zasługi właściwości, które manifestują się w wielu różnych formach i na wiele zręcznych i różnorodnych sposobów ku pożytkowi istot. Podobnie niewyczerpane jest również ich błogosławieństwo, jak też zdolność wskazywania kierunku tym, którzy za nimi postępują. Dlatego powinniśmy w pełni z tego korzystać.
Jeśli chodzi o nasze ośrodki – różnią się one od innych towarzystw i organizacji, których członkowie angażują się w nieustanną rywalizację. Są świętym miejscem nauki i świętym miejscem praktyki. Dlatego tak ważnym jest, byśmy dawali prawdziwy przykład świętości. Powinniśmy pomagać sobie nawzajem i stworzyć zdrową sytuację przenikniętą oświeceniem. To jest naszym zamiarem i jesteśmy zdolni do wprowadzenia go w życie.
Powinniśmy być w stanie podzielić się tym ze światem tak, by wszystkie istoty mogły dzięki naszemu działaniu doświadczyć pokoju i spokoju, by mogły docenić naszą pracę i w ten sposób zapragnęły wziąć w niej udział widząc, że towarzyszy jej godność, dyscyplina, zdrowie i pełna zrozumienia przyjaźń. Z tego powodu nasza odpowiedzialność dotycząca tego, co robimy jest olbrzymia. Sprzyjające warunki pojawiają się i dlatego tak pełen znaczenia jest nasz własny związek z nauką i własną praktyką.
Nie zdarzyło się jeszcze by Dharma kiedykolwiek zawiodła. Praktykowanie jej przynosi w końcu owoce i z tego powodu praca z zaufaniem i wytrwałością jest bardzo ważna – praca zmierzająca ku pokojowi światowemu, rozkwitowi Dharmy i rozwojowi różnych ośrodków i praktykujących”.

XVI Karmapa