Dalajlama, swój tytuł otrzymał dopiero w 1578 roku, za życia (?) Dalajlamy. Przez współczesnych był określany jako „mahatma” z w sanskrycie oznacza „wielką jaźń”. I Dalajlama doczekał się dwóch biografii: „Naszyjnik z klejnotów” napisany 20 lat po jego śmierci i prawie sto lat później „Dwanaście cudownych dokonań wszechwiedzącego Gendyn Drupy”.
Dzieciństwo i młodość
Gendyn Drup urodził się w 1391 roku w regionie Cang w rodzinie ubogich koczowników. Rodzice nadali mu imię . Miał dwóch braci i młodszą siostrę. W dniu jego narodzin na obozowisko napadli bandyci, matka ukryła go w załomie skalnym, a sama uciekła w góry. Gdy wróciła dziecka pilnował ogromny kruk, uważany w Tybecie za uosobienie Mahakali.
Gdy miał siedem lat zmarł jego ojciec, a w związku z tym, ze od najmłodszych lat interesowała go medytacja i rzeźbienie kamieni mani matka oddała go do pobliskiego klasztoru Nartang, gdzie Jednym z mnichów w klasztorze był jego stryj, który zaopiekował się chłopcem. Otrzymał imię Pema Dordże (Diamentowy Lotos) wyróżniał się nadzwyczajną inteligencją i ogromnym współczuciem. Klasztor słynął ze wspaniałej biblioteki i należał do szkoły Kadampa, sam Atisia nauczał tam aż do śmierci. Miał, aż sześćdziesięciu nauczycieli.
Budowa klasztoru Taszi Lhunpo
W 1447 będąc już po pięćdziesiątce zebrał środki na powstanie nowego klasztoru w pobliżu Szigatse rozpoczął budowę Taszi Lhunpo. Wcześniej w tym miejscu ciała zmarłych ofiarowywano ptakom i
w którym artyści z Nepalu stworzyli słynny posąg Maitrei wysoki na dwadzieścia sześć metrów, do jego budowy zużyto 150 ton brązu i miedzi oraz 279 kilogramów złota. Klasztor słynął też z drukarni