Tytuł oryginału: HOW TO PRACTICE. THE WAY TO A MEANINGFUL LIFE
Przekład: Joanna Grabiak
Wydawnictwo: DOM WYDAWNICZY REBIS
Wydanie I: 2002
ISBN: 83-7301-305-9
Stron: 154
Oprawa: twarda z obwolutą
Format: 232 x 155 mm
Pozycja w katalogu BTwP: 0130
==========================================================
Wydawnictwo: Świat Książki
Wydanie I: 2003
ISBN: 83-7391-199-5
Stron: 154
Oprawa: twarda
Format: 208 x 148 mm
Pozycja w katalogu BTwP: 0131
Fragmenty:
„Karma powstaje cały czas. Gdy ktoś mówi z pozytywną motywacją, od razu jako bezpośredni rezultat tego powstaje miła atmosfera; działanie to odwzorowuje się również w umyśle, co wywoła w przyszłości doświadczenie przyjemności. Gdy wypowiadamy coś ze złą intencją od razu wytwarza się wroga atmosfera, a przyszłym skutkiem tego będzie doświadczenie bólu będące udziałem podmiotu działania. Budda nauczał, że każdy jest swoim mistrzem i wszystko zależy od nas samych. Znaczy to, że przyjemność i ból powstają z naszych prawych i nieprawych działań, których źródło nie znajduje się gdzieś poza nami, ale w nas samych”.
„Rozwój umysłu zależy od bardzo wielu wewnętrznych przyczyn i warunków, podobnie jak powstanie stacji kosmicznej zależy od pracy wielu pokoleń naukowców, którzy analizowali i budowali każdy, nawet najmniejszy jej element. Ani stacji kosmicznej, ani oświeconego umysłu nie da się zbudować w jeden dzień. Duchowe właściwości także trzeba rozwijać na wiele sposobów, jednak w odróżnieniu od stacji kosmicznej, którą buduje wspólnie wielu ludzi, umysł musicie rozwijać sami. Nie da się tego zrobić tak, że inni wykonają za nas całą pracę, a my tylko zbierzemy owoce. Poznanie czyjejś ścieżki rozwoju umysłu nie sprawi, że jej urzeczywistnienie spłynie na nas. Musicie podążać nią sami.”
Trzy rodzaje moralności w buddyzmie wg. Dalajlamy:
„Moralność indywidualnego wyzwolenia, której rozwijanie polega głównie na powstrzymywaniu się od przynoszących krzywdę działań ciała i mowy. Praktyka ta zwana jest „indywidualną”, ponieważ umożliwia przygotowanie się do wykroczenia poza powtarzający się cykl narodzin, starości, choroby i śmierci, który buddyści nazywają cyklem egzystencji (lub też samsarą).
Moralność troski o innych – zwana moralnością bodhisattwy (istot, które działają przede wszystkim z myślą o pomaganiu innym) – której rozwijanie polega na powstrzymywaniu umysłu przed popadnięciem w egoizm. Praktykowanie moralności bodhisattwy zasadniczo polega na powstrzymywaniu się od samouwielbienia, jak również od szkodliwych działań ciała i mowy.
Moralność tantry, która zasadza się na specjalnych technikach, polegających na wyobrażaniu sobie w pełni rozwiniętego stanu ciała i umysłu, skutecznie pomagającego innym. Umożliwia przekroczenie ograniczonej percepcji ciała i umysłu, tak byśmy mogli postrzegać siebie w formie promieniującej mądrością i współczuciem.”
W czasie procesu umierania o tym, czy osoba spoczywa jeszcze w przejrzystym świetle, wiemy stąd, że jej ciało nie zaczyna wydzielać zapachu ani gnić. Bywały przypadki, kiedy torturowani Tybetańczycy po powrocie do celi siadali ze skrzyżowanymi nogami i przechodzili proces umierania, utrzymując umysł przejrzystego światła. Podobno komuniści chińscy – ich więzienni strażnicy – byli tym wielce zdumieni. Z punktu widzenia ich ideologii buddyzm to ślepa wiara, zatem w obliczu tak oczywistych, przeczących temu dowodów, starają się oni zachować milczenie. W Indiach również sporo praktykujących pozostawało w tym stanie, czasami po kilka dni, a w jednym przypadku – mniej więcej siedemnaście. Kiedy u człowieka, który spoczywa w stanie przejrzystego światła, energia podtrzymująca ów głęboki poziom umysłu zaczyna ulegać wahaniom, świadomość ostatecznie opuszcza ciało. Wówczas ono lub jedynie głowa delikatnie się przesuwa.”