POCHODZENIE NAZWY KRAJU

„Tybetańczycy nazywają swój kraj Bod (Ü, Pö lub Pu. Nazwa wywodzi się albo od prastarego słowa „Pugjal” albo od „bon”, będącego ogólnym określeniem odwiecznej przedbuddyjskiej tradycji i religii Kraju Śniegów. Inni uczeni, opierając się na fonetycznym podobieństwie nazwy tłumaczą termin Pö jako „ucieczka”. Nawiązując w ten sposób do nazwy, jaką nadał swemu nowemu miejscu schronienia indysjski władca Rupati, schroniwszy się w Tybecie po przegranej wojnie z Pandawami. Tak czy inaczej, „Bod” kojarzy się wszystkim Tybetańczykom z ich ziemią ojczystą. Indyjscy mieszkańcy pogranicza określają Tybetańczyków jako Bhotiów; nazwa pochodzi od „Bhota” – sanskryckiej nazwy Tybetu. Również w Nepalu Bhotia to plemię pochodzenia tybetańskiego, żyjące w górach na pólnocnej grnicy z Krajem Śniegów. Podobną genezę ma nazwa tybetańskiego królestwa Bhutanu, leżącego we wschodnich Himalajach, mimo że przez samych mieszkańców określane jest jako Druk Jul (kraj Smoka).

Współczesna nazwa „Tybet” pochodzi zapewne od mongolskiego „Thubet”, arabskiego Tubbat lub tajskiego „Thibet”.

W wielu poetyckich opisach Tybet często bywa określany przez jego meiszkańcow jako „Khałaczen” lub „Gangdżong”, co oznacza „krainę Śniegu”, lub jako „Sildandżong” – „Lodowaty kraj” (dosłownie „Kraj o zimnym klimacie”)”.

Marek Kalmus