Karthar Rinpocze – Pozytywna postawa
„Na początku, we wszystkim co robimy, musimy kultywować pozytywną postawę, bez względu na to czy chodzi o słuchanie, przemyśliwanie, medytowanie nad naukami, czy nawet partycypowanie w światowej aktywności.
Postawa to sposób myślenia. Właściwe myślenie i niewłaściwe myślenie oddziela duchowość od materializmu. W materialnym świecie ciężko studiujemy i pracujemy dla egoistycznych celów, aby na przykład zyskać sławę. Ponieważ od nie mającego początku czasu utrzymujemy egoistyczny punkt widzenia, doświadczamy cierpienia sześciu sfer i nie potrafimy wyzwolić się z samsary.
Dlatego też, kiedy praktykujemy lub słuchamy Dharmy, potrzebujemy rozwinąć czysta postawę przynoszenia pożytku wszystkim żyjącym istotom, by nie tylko na pewien czas, ale raz na zawsze wyzwolić z cierpienia wszystkie istoty w sześciu sferach. Jest to pozytywna postawa.
Celem praktyki medytacyjnej jest wyzwolenie z cierpienia uwarunkowanej egzystencji i doświadczenie ostatecznej błogości. To czy praktyka medytacyjna doprowadzi do realizacji, czy nie, naprawdę zależy od postawy umysłu praktykującego. Jeśli postawa naszego umysłu jest nieczysta, przypomina truciznę zmieszaną z jedzeniem. Wiemy, że to jedzenie jest pożyteczne dla naszego zdrowia, ale jeśli jest zmieszane z trucizną, staje się niebezpieczne. W podobny sposób, Dharma przynosi pożytek, ale to, czy nasza medytacja będzie skuteczna czy nie, zależy od naszej postawy.
Jakaś jedna praktyka medytacyjna podana przez nauczyciela, w zależności od mentalności uczniów, może doprowadzić do odmiennych rezultatów. Na przykład uczeń, który ma pozytywną postawę umysłu, osiągnie najlepszy rezultat; uczeń o mniejszych zdolnościach do przyjęcia pozytywnej postawy nie osiągnie tak dobrego rezultatu, a uczeń który zupełnie nie potrafi rozwinąć pozytywnej postawy, pomimo praktykowania medytacji nie wyniesie z tego żadnych pozytywnych rezultatów. Zamiast tego, ponieważ angażował się w negatywne myśli, może doświadczyć wzrostu przeszkadzających emocji. To nam udowadnia znaczenie postawy.
Możecie zastanawiać się, jakiego rodzaju czystą postawę naprawdę potrzebujemy rozwinąć w fazach słuchania, przemyśliwania i medytowania nad naukami, aby móc w pełni doświadczyć rezultatów naszej medytacji. Musimy próbować rozwinąć postawę altruistyczną, która zaczyna się od uświadomienia sobie tego, że czujące istoty cierpią nie tylko raz, ale cierpiały zawsze, od niemającego początku czasu. Powodem, dla którego doświadczają tego nie mającego początku i nie kończącego się cierpienia, jest to to, że od nie mającego początku czasu aż do teraz ich działania były motywowane egoistycznym celem osiągnięcia egoistycznych korzyści. Chciały i chcą doświadczać egoistycznego szczęścia, przyjemności i radości. Aby doświadczać tego egoistycznego szczęścia, przyjemności i radości, używają konfliktowych emocji gniewu, zazdrości, dumy itd. Z powodu negatywnej karmy jaką nagromadziły wskutek przeszkadzających emocji, zamiast większego poczucia szczęścia , doświadczają w istocie większego cierpienia. Dlatego też, raz na zawsze musimy pragnąć wyzwolić wszystkie istoty z przyczyn cierpienia. Ta altruistyczna postawa, aby ostatecznie wyzwolić wszystkie istoty z cierpienia, nosi nazwę oświeconego umysłu czyli bodhiczitty. Bodhiczitta jest bardzo głęboka i może być bardzo skuteczna, jeśli potrafi się utrzymać taki oświecony stan umysłu”.
Karthar Rinpocze – HISTORIA LINII KAGYU
