Kalu Rinpocze – zwyczajne czynności jako ścieżka
„W wadżrajanie istnieje proces zwany wewnętrzną ganaczakrą, czyli wewnętrzną ucztą wadżry, w której medytujemy nad przekształceniem spożywanego jedzenia w nektar świadomości, ten zaś wypijemy, identyfikując się z naszym jidamem (bóstwem medytacyjnym). Wizualizujemy siebie w postaci bóstwa i utrzymujemy tak zwaną boską dumę, pełną identyfikację z bóstwem. Wizualizujemy naszego guru w czakrze gardła, bóstwa medytacyjne w czakrze serca, a dakinie i strażników Dharmy danej linii w czakrze pępka. Wszystkie mandale Trzech Korzeni otrzymują ofiary, przyjmując nektar świadomości, którego symbolem jest jedzenie. Poprzez tę medytację czynność jedzenia nabiera głębokiego znaczenia, a metody gromadzenia zasługi i pogłębiania świadomości poprzez takie nastawienie są wręcz niewiarygodne. Na końcu posiłku poświęcamy zasługę.
Ścieżka wadżrajany wykorzystuje każdy aspekt doświadczenia, nawet oddawanie moczu. Medytujemy wówczas nad sobą w postaci Czenrezika zwanego Kasarpani. Medytujemy, że mocz, który wypływa z naszego ciała, jest nektarem. To nektar świadomości, jaki dzielimy z pretami i innymi istotami, które nie miały szczęścia, aby bezpośrednio zetknąć się z naukami Dharmy. Próbujemy tego dokonać poprzez zwyczajną czynność biologiczną. Z punktu widzenia wadżrajany nawet ona może nabrać niezwykłego głębokiego znaczenia.
Na Zachodzie ludziom jest obce takie nastawienie, ale w Tybecie powszechnie stosowano te techniki w wypadku nawet najbardziej zwyczajnych czynności. Na przykład rozpalając ogień, aby zaparzyć filiżankę herbaty, praktykujący tantrę wizualizował ogień jako Wadżrasattwę, a opał jako zaciemnienia i negatywności własne oraz wszystkich istot, które są w ten sposób oczyszczane. Dokładając do ognia, praktykujący recytował mantrę Wadżrasattwy.
Dla kogoś, kto praktykuje mahajanę i wadżrajanę i rozumie, jak ogólna motywacja mahajany łączy się z konkretnymi technikami wadżrajany, nie istnieje działanie, które byłoby pozbawione znaczenia. Każda codzienna czynność bowiem może stać się pozytywną, wypełnioną duchowością sytuacją”.
