Tulku Thondup – bodhiczitta

„W całym buddyźmie, a zwłaszcza w mahajanie, najważniejsza praktyką jest rozwijanie tego, co nazywamy bodhiczittą, oświeconym umysłem. Jest to postawa brania odpowiedzialności za innych, służenia im i wprowadzania tego w życie bez żadnych egoistycznych pobudek. To właśnie jest najważniejszym celem buddyzmu. Oczywiście to, czy dany buddysta prowadzi taki tryb życia, czy nie, jest kwestią indywidualną. nauki Buddy uczą jednak tego, że całe nasze życie, postawa i każdy czyn powinny być nastawione wyłącznie na służenie innym, na otwarcie się ciałem i umysłem na innych, na cały wszechświat. Gdy otwieramy się na innych, otwieramy się jednocześnie na siebie siebie i służymy sobie. W ten sposób postawa brania odpowiedzialności oraz służenia innym spełnia podwójny cel.

W jaki sposób służyć innym? Taki jest cel, ale od czego mamy zacząć? Zacząć musimy od siebie. Jeśli zamierzam ci służyć, musze zacząć od doskonalenia własnej postawy i działania, tak bym stał się dobrym służącym, bym uczynił z siebie właściwe narzędzie do służenia tobie. W innym wypadku, nawet, jeśli będę próbował ci służyć, nie będę w stanie tego robić we właściwy sposób. Najpierw musimy udoskonalić siebie. Doskonalić siebie możemy jedynie poprzez opanowanie własnego umysłu. Jeśli mam okrutny umysł, każde moje słowo będzie szorstkie, każdy czyn będzie ranił innych, a także lub pośrednio mnie samego. Jeśli jednak w umyśle i sercu utrzymuję współczucie, delikatność i mądrość, to każde moje słowo będzie pełne spokoju, miłości i radości, i wszystko co zrobię przyniesie innym korzyść. Aby moc służyć innym musimy zacząć od siebie. Natomiast by udoskonalić siebie, musimy zacząć od umysłu, opanowując go i rozwijając bodhiczittę. Jest to esencja buddyjskiej postawy”.

Tulku Thondup – OŚWIECONA PODRÓŻ (strony 25-26, wydawnictwo MANDALA)