VII Dalajlama – Pieśń
| Światła z mistycznych ogni błyskają we wszystkich kierunkach, Przywołując inspirację od buddów, tak nieograniczonych jak przestrzeń. Pięć twarzy świadomości powstaje jako mistyczne dźwięki I spuszcza deszcz ambrozji mądrości. Oblicza ludzi i rzeczy rozpuszczają się w światło A fale konceptualnego umysłu wyciszają się. Promienność przejrzystego światła nic już nie przesłania, I nawet po medytacji zachowuje się czystą mądrość. W sferze pozornej i wrodzonej mahamudry Złudne obrazy pojawiają się jak tęcze. Nieskazitelna elegia manifestuje iluzoryczne emanacje Aby wznieść krąg mandali świętości. Ciało iluzoryczne miesza się z przejrzystym światłem Jak chmury rozpuszczające się w przestrzeni. Powstają ognie pierwotnej mądrości I trawią nasienie fałszywego poczucia ego. To wielkie zjednoczenie nieskalanego diamentowego ciała Z rozległym wymiarem umysłu przejrzystego światła Nosi nazwę „medytacji przebiegającej wspaniale”, Jest to stan nie tknięty przez najgłębszy intelekt. To ciało-umysł jako jeden smak, Oczyszczony ze wszystkich chwilowych zaciemnień, Spogląda jasno i wprost na sferę prawdy. Przekształca się w dharmakaję, a następnie wysyła Niezliczone emanacje form sambhogakaji i nirmanakaji, Każdą stosownie do potrzeb świata. Źródło: Magazyn CyberSangha Nr 4 (lipiec 1998) |