Czogjam Trungpa – Stan wojownika
| Stan wojownika to nieustająca podróż. Być wojownikiem, to nauczyć się być autentycznym w każdym momencie życia. * * * Drogą tchórzostwa jest owijanie się kokonem, w którym uwieczniamy nasze nawykowe schematy. Gdy ciągle na nowo odtwarzamy nasze podstawowe schematy zachowania i myślenia, nigdy nie dokonujemy skoku na świeże powietrze. * * * Sposobem doświadczania teraźniejszości jest uświadomienie sobie, że ten właśnie punkt w życiu, jest zawsze tą okazją. * * * Agresja jest źródłem naszych problemów, lecz nie ich rozwiązaniem. * * * Esencją stanu wojownika, czy esencją ludzkiej odwagi, jest odmowa porzucenia kogokolwiek, czy czegokolwiek. Nigdy nie jesteśmy w stanie mówić, że po prostu rozpadamy się na kawałki, lub że ktoś inny jest w tym stadium, jak również nie możemy tego powiedzieć o świecie. * * * Prawa natury i porządek tego świata nie są „za” ani „przeciw”. * * * Nawet gdy noc okrywa cieniem zieloną ziemię, koło obraca się, śmierć podąża za narodzinami. Przez całą noc, z każdym oddechem staraj się o to, aby przebudzić się poza dniem, poza śmiercią. * * * Zazwyczaj zaufanie do świata oznacza, że spodziewasz się zbawienia lub tego, że się tobą zaopiekują. Myślisz, że świat da ci to, czego pragniesz – lub przynajmniej to, czego oczekujesz. Lecz jako wojownik, posiadasz skłonności ku temu, by schwytać szansę; masz ochotę odsłonić się przed światem zjawiskowym i ufasz mu, że przekaże ci odpowiedź – o sukcesie lub porażce. Tych odpowiedzi nie rozważa się jako kary czy też gratulacji. Ufasz, ale nie w sukces, lecz w rzeczywistość. * * * Stan wojownika. Nie jest to tylko technika, którą stosuje się, gdy pojawia się przeszkoda lub gdy jesteś pogrążony w depresji czy nieszczęśliwy. Stan wojownika to nieustająca podróż. Być wojownikiem to nauczyć się być autentycznym w każdym momencie życia. * * * Wojownik jest wrażliwy na wszystkie aspekty zjawisk – wygląd, zapach, dźwięk, uczucie. Docenia wszystko, co ma miejsce w jego świecie, tak jak to robi artysta. Jego doświadczenie jest pełne i wyjątkowo szerokie. Szelest liści i odgłos kropel deszczu spadających na jego płaszcz są bardzo głośne. Dzięki swej wrażliwości może posunąć się dalej w rozwijaniu swej dyscypliny. Zaczyna poznawać znaczenie wyrzeczenia. Tym, czego wyrzeka się w doświadczeniu siebie, jest bariera pomiędzy nim a innymi. Mówiąc inaczej, wyrzeczenie to uczynienie siebie bardziej dostępnym, bardziej delikatnym i otwartym dla innych. * * * Tym czego wojownik wyrzeka się w swym doświadczeniu, jest bariera pomiędzy nim, a innymi. Innymi słowami, wyrzeczenie to uczynienie siebie bardziej dostępnym, bardziej łagodnym i otwartym dla innych. * * * W celu przezwyciężenia egoizmu konieczne jest zachowanie odwagi. Jest to tak, jakbyś był ubrany w kostium kąpielowy i stał na trampolinie nad basenem, pytając „Co teraz?”. Oczywistą odpowiedzią jest: „skacz!”. To jest odwaga. Możesz zastanawiać się, czy utoniesz lub zranisz się, jeśli skoczysz. Mógłbyś. Nie ma ubezpieczenia, ale warto skoczyć, aby odkryć, co się wydarzy. Wojownik-uczeń musi skoczyć. Jesteśmy tak bardzo przyzwyczajeni do akceptowania tego, co jest dla nas złe i odrzucania tego, co jest dla nas dobre. Jesteśmy przywiązani do naszych kokonów, naszego egoizmu, jesteśmy przerażeni byciem bez „ja”, wychodzeniem poza nas samych. Tak więc w celu przezwyciężenia wahania, w celu porzucenia tej prywatności, jak również po to, żeby móc pracować dla dobra innych konieczny jest jakiś rodzaj skoku. * * * Zadaniem wojownika jest wytworzenie ciepła i współczucia dla innych. Czyni to całkowicie wyzbyty z lenistwa. Jego dyscyplina i poświęcenie są niezmierzone. * * * Wojownik zasadniczo to ktoś, kto nie obawia się przestrzeni. Tchórz żyje w ciągłym lęku przestrzeni. Gdy tchórz jest sam w lesie i nie słyszy dźwięków, myśli sobie, że gdzieś przyczaił się upiór. W ciszy zaczyna sprowadzać do umysłu wszystkie rodzaje potworów i demonów. Tchórz boi się ciemności, bo nic nie jest w stanie zobaczyć. Boi się ciszy, bo nie jest w stanie niczego usłyszeć. Tchórzostwo zmienia to, co nieuwarunkowane w sytuację strachu, wskutek wynajdywania punktów odniesienia, lub wszelkiego rodzaju warunków. Lecz dla wojownika nieuwarunkowane nie musi być uwarunkowane, czy ograniczone. Nie musi zostać zakwalifikowane ani jako pozytywne, ani jako negatywne; może być po prostu neutralne – takie jakie jest. * * * Owocem łagodności jest to, że ponieważ wojownik jest nadzwyczaj pilny, jest w stanie dokonać wszystkiego, co tylko zamierza, zrealizować cele, czy zadania, które próbuje dopełnić. Poczucie wysiłku nie jest pośpieszne, agresywne, nie ma twardej ręki. Jak tygrys w dżungli, jesteś jednocześnie rozluźniony i naenergetyzowany. Jesteś wciąż ciekawy, lecz twoja przytomność jest również zdyscyplinowana, tak że każdą aktywność spełniasz bez wysiłku i inspirujesz ludzi wokół ciebie, aby robili to samo. * * * Świętość: Świat Wojownika Ten umysł wypełniony lękiem Powinien zostać złożony w kołysce miłującej dobroci I karmiony cudownym i cennym mlekiem nieustannego braku wątpliwości. W chłodnym cieniu nieustraszoności, Wachluj go wachlarzem radości i szczęśliwości. Gdy stanie się starszy, Wespół z przeróżnymi manifestacjami zjawisk, Poprowadź go na spontanicznie powstały plac zabaw. Kiedy znów urośnie, stając się jeszcze starszy, W celu wzmocnienia pierwotnej ufności, Poprowadź go na pole strzelnicze wojowników. Gdy stanie się jeszcze bardziej dojrzały, Aby obudzić własną pierwotną naturę, Pozwól mu ujrzeć społeczność ludzką, Która jest piękna i godna. Wtedy wypełniony lękiem umysł Może przemienić się w umysł wojownika. I ta wiecznie młodzieńcza ufność Może sięgnąć w przestrzeń bez początku i końca. W tym punkcie ujrzy Wielkie Wschodnie Słońce. Źródło: Magazyn CyberSangha Nr 7 (styczeń 1999) |
