Tulku Urgjen Rinpocze – Rozpoznanie, ćwiczenie, stabilność

„Po to, żeby umożliwić nam rozpoznanie i poznanie własnej esencji, nauczyciel, mistrz wadżry, przekazuje to, co jest nazywane wskazująca instrukcją. Służy ona temu jednemu celowi. Jednakże to, na co wskazuje nauczyciel, nie jest czymś, czego nie mamy. Posiadamy już naturę buddy.

Najpierw trzeba rozpoznać swoją własną naturę, nasza esencję. Następnie z wielką pilnością musimy próbować utrzymać to rozpoznanie, i to się nazywa ćwiczeniem. W końcu, osiąga się ten stan, w którym nie pozostaje nawet ślad konceptualnego myślenia. Wtedy, kiedy konceptualne myślenie zostaje całkowicie oczyszczone, nazywa się to osiągnięciem stabilności. Ta stabilność jest także znana jako pełne oświecenie stanu buddy.

Nauki zarówno mahamudry, jak i dzogczen podają tradycyjny przykład takiej kolejności. Pierwszego dnia księżycowego kalendarza, kiedy popatrzymy na niebo, nie zobaczymy księżyca, jest niewidoczny. Ale wieczorem trzeciego dnia widzimy już sierp. Wtedy każdy może go pokazać i powiedzieć: „Tam jest księżyc!” Patrzymy i widzimy, że księżyc jest księżycem. Nazywa się to rozpoznaniem. Każdego następnego dnia księżyc rośnie coraz bardziej, aż w nocy piętnastego dnia, w dniu pełni świeci pełnym blaskiem. Jest to przykład dharmakaji samoistnej świadomości wolnej od wszelkich konstrukcji. Powtarzając jeszcze raz, wskazanie na księżyc nazywa się rozpoznaniem. Kiedy rośnie coraz bardziej, jest to ćwiczenie. Kiedy w końcu następuje pełnia i pojawia się cały księżyc, jest to osiągnięcie stabilności, pełne oświecenie”.

Tulku Urgjen Rinpocze – POWTARZAJĄC SŁOWA BUDDY