Matthieu Ricard – Szczęście

„Pod pojęciem „szczęścia” rozumiem wykształcony z upływem czasu stan wewnętrznej pełni doświadczany w każdym momencie, stan, który trwa niezależnie od okoliczności. W buddyzmie stan zadowolenia, który powstaje w całkowicie zdrowym i spokojnym umyśle, określa się terminem sukkha. Jest to jakość, która cechuje i przenika każde doświadczenie bez względu na to, czy jest ono radosne, czy bolesne. Jest to głęboki spokój, :w którym zdarzenia i ludzie odbijają się niby w lustrze, niby w tafli przezroczystej wody”. Jest to również stan mądrości, bez mentalnych trucizn, oraz stan pozbawionej zaślepiających dogmatów wiedzy o prawdziwej naturze rzeczy.

Godny odnotowania jest fakt, że sanskryckie terminy sukkha i ananda z braku lepszych zamienników tłumaczone są na ogół jako „szczęście” i „radość”, choć tak naprawdę słowa te nie mają odpowiedników w zachodnich językach. Termin „dobrobyt” byłby chyba najbliższy znaczeniowo koncepcji sukkha, jednak w dzisiejszych czasach jego znaczenie zredukowano do zewnętrznego komfortu i dość sztucznego poczucia zadowolenia. Termin ananda oznacza więcej niż zwykła radość, ponieważ obejmuje promieniowanie sukkha, które rozświetla szczęśliwością każdą chwilę i trwa bez przerwy, tworząc kontinuum, które można nazwać „radością istnienia”.

Sukkha jest ściśle związana z głębokim zrozumieniem sposobu działania naszego umysłu i z nasza interpretacją świata, bo chociaż trudno zmienić nasz świat, to jednak można zmodyfikować nasz sposób jego postrzegania”.

Matthieu Ricard – W OBRONIE SZCZĘŚCIA (strony 18-19, wydawnictwo Jacek Santorski, przekład Dorota Bury)